Fantastic! 2

Fantastic! 190 «Έχεις ακούσει, αρχηγέ, το μπολσεβίκικο εμβατήριο που τραγουδήθηκε στην παρέλασή τους στην Κόκκινη Πλατεία τον Οκτώβρη τους;» Ο Βράνγκελ τον κοίταξε με εύθυμη διάθεση. «Ο Λευκός στρατοοός και ο Μαύρος Βαροόνος» τρα- γούδησε με ρυθμό ο Γκεόργκι «ετοιμάζονται να επανα- φέρουν τον Τσάρο στο θρόνο του! »Αλλαά…» χαζογέλασε ο Γκεόργκι «από την τάιγκα μέχρι τις βρετανικές θάλασσες, ο Κόκκινος Στρατός είναι ισχυρότερος όλων!» Ο Βράνγκελ χαμογέλασε επιτέλους. «Θα παίξουμε ή θα χαζολογούμε;» «Ξέρεις, Πιοτρ, ο μοναχός Ηλιόδωρος ήταν φίλος του πατέρα μου!» Ο Γκεόργκι αποφάσισε να προκαλέσει τον αρχηγό του και μετακίνησε στην πρώτη γραμμή και το δεύτερο άλογό του. «Χα!» κάγχασε ο Βράνγκελ. «Αποφάσισες να θυσιάσεις από νωρίς το ιππικό σου!» «Είχε έρθει το 1912, μόλις είχα ολοκληρώσει τις μα- θηματικές σπουδές μου και ετοιμαζόμουν για τη στρα- τιωτική ακαδημία. Ο πατέρας δεν είχε επιτρέψει την επιστράτευσή μου και πίεζε να αποφοιτήσω πρώτα ως αξιωματικός. »Με είχε καλέσει στο γραφείο του στη μέση της συ- ζήτησής του με το μοναχό. Ο Ρασπούτιν είναι μίασμα και κατάρα για την Άγια Ρωσία μας! είχε τονίσει στον Ηλιόδω- ρο και είχε γεμίσει ένα ποτήρι βότκα για να πιω. Τότε είχα προσέξει το βασανισμένο βλέμμα του μοναχού Ηλιόδωρου και είχα καταλάβει πως ήδη είχε πάρει την απόφασή του». «Ώστε ήταν αλήθεια!» γέλασε ο Βράνγκελ. «Η πόρνη που μαχαίρωσε τον Ρασπούτιν, σε εκείνο το όργιο, το ’14, ήταν σταλμένη από τον Ηλιόδωρο;» «Ήταν μαθήτριά του!» απάντησε χαμογελώντας ο Γκε- όργκι. «Χα, χα! Πόρνη και ιερή δολοφόνος, για τη σωτηρία της Άγιας μας Ρωσίας!» «Μη βλαστημάς, Πιοτρ!» Ο Γκεόργκι απόρησε από τον ξαφνικό θυμό του. «Εγώ; Ή ο ανόητος Νικόλαος, που άφησε εκείνο το φίδι να έρπει μέσα στο παλάτι του;» απάντησε γρήγορα ο Βράνγκελ και μετακίνησε μπροστά τον αξιωματικό του. «Και δεν ψόφαγε με τίποτα ο διαβολεμένος Ρασπούτιν! Ένα καλό που έκαναν οι μπολσεβίκοι ήταν που διέλυσαν τον τάφο του και σκόρπισαν τις στάχτες του!» Σκληρός και σκοτεινός φούντωνε μες στην ψυχή του Γκεόργκι ο θυμός του. Το φως της ψυχής του, εκείνο που τόσο περηφανευόταν στον Ρασπούτιν, είχε σβήσει με την απελευθέρωση της Τσαριτσίν, καθώς ανακάλυψε πως ο πατέρας του είχε εκτελεστεί με τις εκκαθαρίσεις του Στάλιν στην πόλη και η μάνα του είχε φαρμακω- θεί. Μπορεί να τον γοήτευαν οι κομουνιστικές θεωρίες όσο ήταν ανέμελος φοιτητής, αλλά πρώτα ο πόλεμος και μετά ο εμφύλιός τους είχαν ξεριζώσει εντελώς την αθωότητα από την καρδιά του. Σοβιέτ, σοβιέτ, σοβιέτ παντού! Ισότητα και συνελεύσεις, γυναίκες ίσες με τους άντρες, εργάτες, αγρότες ίσοι με τους άρχοντες, δίχως να κατέχει κανένας πλούτο και εξουσία στη ζωή του άλ- λου. Μόνο αίμα και καταστροφή σε όσους εχθρεύονταν το όμορφο τούτο όνειρο. Πόνος και θάνατος, φίλος ενα- ντίον φίλου, ακόμα και σύντροφος εναντίον συντρόφου. Πόσο θα ήθελε να είχε παραμείνει εκείνος ο μικρός λα- μπερός Γκεόργκι και τα σκοτάδια που τον τρόμαζαν να σκορπίζονται από την αγνή λάμψη της ψυχής του! «Θα παίξεις ή θα κοιμηθείς;» τον πείραξε ο Βράνγκελ. «Θα παίξω και θα σε συντρίψω, σύντροφε Βαρόνε μου!» απάντησε ο Γκεόργκι με ένα σφιγμένο χαμόγελο και ανέπτυξε το δικό του τακτοποιημένο όνειρο των μαθηματικών συνδυασμών και τακτικών επιλογών για τη σκακιέρα μέσα στο μυαλό του. Αυτό το όνειρο, του- λάχιστον, ήταν σωστότερα δομημένο και αρκετά πιο ασφαλές… * * * Ο νεαρός Υπολοχαγός Γκεόργκ Λίχτεν έτριψε τα πονε- μένα μάτια του και ανακάθισε στην άβολη θέση του τρέ- νου τους. Τουλάχιστον αυτή την φορά το όνειρό του δεν ήταν ο συνηθισμένος εφιάλτης των τελευταίων δέκα ημερών. Αλλά ήταν ένας άλλος εφιάλτης! Βρισκόταν, λέει, σε μια περίεργη ατμομηχανή, μισοκρεμασμένος από την πόρτα του οδηγού και κουνούσε ένα γούνινο καπέλο φωνάζοντας και γελώντας: «Στη Μόσχα! Στη Μόσχα!» Το όνειρο θα ήταν χαριτωμένο, σε σχέση με την ανθρώπινη κόλαση που είχε ριζώσει τελευταία στην ψυ- χή του, εάν τα πάντα γύρω του δεν ήταν σκοτεινά, με λάμψεις από οβίδες να σκάνε πάνω και μπροστά από την ονειρική ατμομηχανή και εκείνος να συνεχίζει να γελάει παρανοϊκά κραυγάζοντας: «Στη Μόσχα!» Το τρένο, στο όνειρό του, ήταν καλυμμένο με χαλύβδι- νες πλάκες, βιδωμένες με γιγάντια μπουλόνια, κι έμοιαζε πιότερο με παιδικό παιχνίδι παρά με ένα γιγάντιο μηχα- νικό τέρας. Σφαίρες έσκαγαν πάνω στη θωράκισή του, προκαλώντας έναν ήχο σκληρό, σαν μεταλλική βροχή, μέχρι που, μέσα στο όνειρο, ο Γκεόργκ είχε αισθανθεί ένα έντονο κάψιμο στο στήθος και είχε καταρρεύσει γέρ- νοντας προς τα μέσα με τα πόδια του παράλυτα. Ο μη- χανοδηγός μπροστά του, ένας κουκουλοφόρος άντρας με μαύρο μανδύα, που έμοιαζε με ακόλουθο κάποιας αίρεσης, φτυάριζε μανιασμένα ματωμένες ανθρώπινες καρδιές, μέσα στην αδηφάγα κατακόκκινη μηχανή του θωρακισμένου τρένου. Στο όνειρο, ο Γκεόργκ έβηχε αίμα, πονούσε, πνιγόταν και γελούσε παρανοϊκά, μέχρι Τ ο φως της ψυχής του, εκείνο που τόσο περηφανευόταν στον Ρασπούτιν, είχε σβήσει με την απελευθέρωση της Τσαριτσίν, καθώς ανακάλυψε πως ο πατέρας του είχε εκτελεστεί με τις εκκαθαρίσεις του Στάλιν.