Fantastic! 2

Fantastic! 186 ματα στις ειδήσεις της γυναίκας του. Περήφανος από τη μια που ο γιος του θα κατείχε τιμητική θέση στη θαυμαστή Κωνσταντινούπολη, στο κέντρο Ανατολής και Δύσης, αλλά από την άλλη ανήσυχος, γιατί η δυνα- στεία των Αγγέλων είχε αιματοκυλίσει την αυτοκρατο- ρία για να αρπάξει τον θρόνο από τη δυναστεία των Κομνηνών. «Θα στείλουμε το γιο μας στη φωλιά των φιδιών;» είχε τονίσει δαγκώνοντας το μουστάκι του. Η μάνα του είχε γελάσει, υποτιμώντας τις ανησυχίες του, και είχε προτείνει να αλλάξει ο γιος του το όνομά του από σλάβικο σε ελληνικό. «Γεώργιος, όπως το όνομα του Αγίου μας!» είχε πειράξει τον πατέρα του, που βουρλιζόταν με την υπεροψία των βυζαντινών. Ο Ντσορτζ τότε είχε αδράξει την ευκαιρία και είχε προτείνει πως πρώτα έπρεπε να αποδείξει την αξία του και μετά να φύγει για την Κωνσταντινούπολη. «Δε θα καταλήξω στο Παλάτι του Αυτοκράτορα σαν ένα καλομαθημένο που το τοποθέτησε στη φρουρά ο παππούς του!» είχε τονίσει, γνωρίζοντας πως πίεζε την ευαίσθητη χορδή του πατέρα του. Είχε εξηγήσει στους γονείς του το σχέδιο που άνθιζε εκείνες τις ημέρες στο μυαλό του. Από μικρός ο Ντσορτζ είχε την ικανότητα να απλώνει μέσα στο μυαλό του γεγονότα, απόψεις και πληροφορίες, σαν τμήματα μιας τεράστι- ας ταπετσαρίας, και να ανακαλύπτει τις συνδέσεις και τις πιθανές σχέσεις μεταξύ τους. Ο πατέρας του αιφνιδιάστηκε με την πρότασή του. Τον είχε επιτιμήσει, γιατί έδινε βάση σε χωριάτικα κουτσομπολιά, και η μάνα του είχε αντιδράσει φο- βούμενη την προοπτική να ριψοκινδυνέψει ο γιος τους στα βουνά της Φραγκοχωρίας. «Γιατί, μητέρα; Στη Φραγκία δε ζητάνε από το βασιλιά να κινήσει μια σταυροφορία ενάντια στην αίρεση των Καθαρών;» εί- χε επιμείνει ο Ντσορτζ, ξαφνιάζοντας τους γονείς του με τις γνώσεις του. «Εάν έχουμε κρυμμένους Βογόμι- λους που λατρεύουν το Σατανά στα βουνά της Φρού- σκα Γκόρα, δεν είναι η σωστή στιγμή να τους φέρουμε αλυσοδεμένους στα πόδια του αυτοκράτορα;» Όταν ο πατέρας του υποχώρησε πρώτος, παρα- χωρώντας του μέρος της φρουράς του από το Μπέ- ογκραντ, η μάνα του τελικά συμβιβάστηκε. Παρά το αυστηρό ύφος της, ο Ντσορτζ είχε διακρίνει μια σπί- θα στα μάτια της τη στιγμή που απέστρεφε το βλέμμα της. Τελικά, το πείσμα του είχε φέρει καρπούς! Παρ’ όλο που δεν είχαν ανακαλύψει ακόμη κάποιον αιρετι- κό, ο Ντσορτζ ήταν σίγουρος για το κρησφύγετό τους, μετά την ανακάλυψη των φυτεμένων αραιά αμπέλων, ανάμεσα στους άγριους θάμνους, για να δίνουν την εντύπωση πως είχαν φυτρώσει από μόνοι τους, δίχως ανθρώπινη παρέμβαση. Ολόκληρη η πλαγιά κάτω από τον ερειπωμένο ρωμαϊκό πύργο ήταν διάσπαρτη από κοντά αμπέλια. Η ανακάλυψή τους είχε φέρει για πρώτη φορά το σεβασμό στο βλέμμα των σκληροτράχηλων στρατι- ωτών του πατέρα του και ο Ντσορτζ είχε αποφασί- σει να δείξει ιδιαίτερη γενναιότητα, κατεβαίνοντας μόνος του στο κρυμμένο άνοιγμα που ξεσκέπασαν στα ερείπια του μικρού πύργου. Τώρα, που άγγιζε το υγρό τοίχωμα του τούνελ και κοίταζε προς το σκοτάδι μπροστά του, η αμφιβολία κέρδιζε χώρο στην ψυχή του. Δεν είχε δικαίωμα να δείξει αδυναμία και να ζητή- σει βοήθεια. Έκλεισε τα μάτια και προσευχήθηκε στον Άγιο Γε- ώργιο, τον ιππότη που κατανικάει το Δράκοντα, και προχώρησε μπροστά με μετρημένα βήματα. Βήμα με βήμα, το σκοτάδι τον κατέκλυσε. Οι αισθήσεις του οξύνονταν εντοπίζοντας μια αδιόρατη όξινη οσμή. Κανένας ήχος μες στο σκοτάδι. Μη φοβάσαι , ενθάρρυνε τον εαυτό του. Η νέα σταυ- ροφορία έχει ξεκινήσει. Ο Βασιλιάς Ριχάρδος ο Λεοντό- καρδος και μαζί του ο Γερμανός αυτοκράτορας Φρειδε- ρίκος Βαρβαρόσσα. Η χάρις του Χριστού θα κατανικήσει όλους τους άπιστους και τους αιρετικούς! Ο Ντσορτζ χαμογέλασε ασυναί- σθητα μέσα στο σκοτάδι. Εάν οι πληροφορίες και οι υπολογισμοί του ήταν σωστοί, η γερμανική στρατιά του Φρειδερίκου θα κατέ- φθανε στο Μπέογκραντ μέσα τις επόμενες εβδομάδες. Κι αν όλα πή- γαιναν κατ’ ευχήν, ο Γερμανός αυ- τοκράτορας θα συναντούσε το γιο του Φρούραρχου ενώ έχει εξαρ- θρώσει μια αίρεση παγανιστών, κι αυτό θα αποτελούσε μια πρώτη νίκη για την ιερή σταυροφορία τους. Ίσως , σκέφτηκε ο Ντσορτζ, ο «Γεώργιος του Μπέογκραντ» να κατέφθανε στην Κωνσταντινούπολη, δίπλα στην ηγεσία της Ιερής Σταυροφορίας, προσφέροντας δώρο στον Αυτοκράτορα Άγγελο σιδηροδέσμιους αιρετικούς… Ένας αχνός ήχος, σαν γυναικείο χαχανητό, ακού- στηκε στο βάθος και ο Ντσορτζ επιτάχυνε το βημα- τισμό του μέσα στο σκοτάδι. Το μακρύ τούνελ ήταν ευθύ και καλοσκαμμένο. Τώρα που πήγαινε γρηγορότερα, καταλάβαινε πως το τούνελ έστριβε απαλά προς τα αριστερά κι ένας απαλός φωτισμός διακρινόταν στο βάθος. Έλεγξε το ρυθμό της αναπνοής του ώστε να συμβαδίζει με την κίνησή του, καθώς δεν είχε συνηθίσει ακόμη τη βαριά φολιδωτή βυζαντινή πανοπλία που του είχε χαρίσει ο πατέρας του. Η όξινη μυρωδιά, σαν από μούστο κρασιού, ήταν πιο έντονη, ενώ ψίθυροι και χαχανητά ακούγονταν ακαθόριστα στο βάθος του τούνελ. Ο αέρας έμοιαζε πηχτός και η αναπνοή του τον δυσκό- λευε. Μια αναλαμπή από χαμηλό φωτισμό εμφανίστη- κε σταδιακά στο καμπύλωμα της στοάς. Π αρ’ όλο που δεν είχαν ανακαλύψει ακόμη κάποιον αιρετικό, ο Ντσορτζ ήταν σίγουρος για το κρησφύγετό τους, μετά την ανακάλυψη των φυτεμένων αραιά αμπέλων, ανάμεσα στους άγριους θάμνους.