Fantastic! 1

H.P. LOVECRAFT Tο 1922 και το 1923 γράφει ακόμα δύο διηγήμα- τα που ανήκουν στο γνωστό κύκλο της μυθολογίας Kθούλου: “The Hound” και “The Festival”. Ένα «διά- λειμμα» από τη γνωστή μυθολογία αποτελεί το ιδι- αίτερα αβάσταχτο “The Rats in the Walls”. Eκεί κατα- πιάνεται με τις τρομερές παγανιστικές τελετουργίες ανθρωποφαγίας, θέμα που θα εκμεταλλευτεί ξανά αρ- γότερα. Σε αυτό το διήγημα, αυτό που πρέπει να τονι- στεί είναι η πηγαία ικανότητα του συγγραφέα να δημιουργεί μια απόκοσμη ατμόσφαιρα πλήρους αποσύνθεσης, όπου οι υπαινιγμοί και μόνο είναι ικα- νοί να μεταδώσουν ρίγη ανησυ- χίας στον αναγνώστη. Tο 1926 είναι το πιο σημαντι- κό έτος στη συγγραφική δρα- στηριότητα του Λάβκραφτ και δικαίως ονομάζεται αρχή της «χρυσής περιόδου» του συγ- γραφέα. H προαναφερθείσα πε- ρίοδος αρχίζει με το “The Call of Cthulhu”, μια ιστορία την οποία συνθέτουν τρία φαινο- μενικά διαφορετικά διηγήματα. H πρώτη ιστορία, που περιγρά- φει ένα περίεργο πλακίδιο με άγνωστα ιερογλυφικά, τιτλοφο- ρείται “The Horror in Clay”. H δεύτερη, “The Tales of Inspector Legrasse”, εξιστορεί την ασυ- νήθιστη σύλληψη μιας παγανι- στικής οργάνωσης κάπου στη Nέα Oρλεάνη. Tο έργο ολοκλη- ρώνεται με το τρίτο και πιο επι- βλητικό διήγημα, “The Madness from the Sea”, όπου η πλούσια, λεπτομερής περιγραφή ενός εξωπραγματικού νησιού, στο εσωτερικό του οποίου ορθώνονται κυκλώπεια τείχη, είναι τόσο αληθοφανής και ποιητική, που συ- ναρπάζει, με εικόνες ολότελα εφιαλτικές, που μένουν βαθιά στη μνήμη. Για να πετύχει τα ανωτέρω ο συγ- γραφέας χρησιμοποιεί ένα κάθε άλλο παρά επιφανει- ακό, δημοσιογραφικό στιλ γραφής, με πληθώρα στοι- χείων, που δίνει την τέλεια ψευδαίσθηση της αληθο- φάνειας. Στοιχείο που θα επαναλάβει αρκετές φορές, φτάνοντας σε αλησμόνητα λογοτεχνικά επιτεύγματα. Στο μοναδικό μυθιστόρημά του, The Case of Charles Dexter Ward , γραμμένο στα τέλη του 1927, ξαναβρί- σκουμε τα ανωτέρω λαβκραφτικά χαρακτηριστικά γραφής, που φτάνουν στο απόγειό τους στο αλησμό- νητα εφιαλτικό και αβάσταχτο φινάλε της ιστορίας, ένα φινάλε μοναδικής μαεστρίας και ατμόσφαιρας, που ξεπερνά (και δε θα ήταν υπερβολή να τονιστεί αυτό) τα βιβλία του Πόε, ακόμα και του Kάφκα, στις καλύτερες στιγμές τους. Tο 1928 τελειώνει το “The Dunwich Horror”, σίγουρα από τα σημαντικότερα και πιο ολοκληρωμένα πονήματά του, που εντάσσε- ται στη μυθολογία του Kθούλου. O υπαινιγμός της παρουσίας εντελώς αποκρουστικών και γιγαντιαίων διαστάσεων τεράτων, οι απροσδιόριστες φοβίες των ανθρώπων, η υποψία μιας επικείμενης εισβολής από το εξώτερο σύμπαν και τα επιμέρους λαβκραφτικά αντικείμενα (όπως το Bιβλίο του τρελού Άραβα και το Nεκρονομικόν ) συνθέτουν μια ιστορία απαράμιλλης ατμόσφαιρας. Eδώ ακολου- θεί τα χνάρια του Πόε, με μια τελική παράγραφο-λύ- ση που ξαφνιάζει τον ανα- γνώστη. Aνάλογης ατμόσφαιρας και εφιαλτικών υπαινιγ- μών είναι τα επόμενα διη- γήματα του κύκλου, όπως τα “The Whisperer in Dark- ness”, “At the Mountains of Madness”, “The Shadow Out of Time”, “The Haunter of the Dark”, στα οποία γί- νεται λόγος για την έλευ- ση των Mεγάλων Παλαιών, που βρίσκονται εξόριστοι στις απώτερες διαστάσεις και καραδοκούν με την αό- ριστη απειλή της επικής και εξίσου τερατώδους επι- στροφής τους στην ανθρω- πότητα. H πασίγνωστη νουβέ- λα του “The Shadow over Insmouth” ακολουθεί κατά ένα μέρος το πρωτότυπο του “The Nameless City”. Mόνο που εδώ το «όνει- ρο» μιας πόλης παίρνει ημιρεαλιστικές διαστάσεις, που όμως δεν την κάνουν λιγότερο τρομακτική και απόκοσμη. Kαι εδώ ο Λάβκραφτ ξεδιπλώνει τη συγ- γραφική μαεστρία του, έχοντας πλέον καθιερώσει έναν προσωπικό τρόπο γραφής. Tο μουχλιασμένο και αποκρουστικό λιμάνι της πόλης, τα ιχθυόμορφα πλά- σματα που παραμονεύουν στα βάθη της θάλασσας, ο βαρυσυννεφιασμένος ουρανός και οι εικόνες της εγκατάλειψης συνθέτουν ένα σύμπαν απαράμιλλης και άγριας ποίησης, από όπου δε λείπει ο λυρισμός. Aν και πολλοί τοποθετούν τον Λάβκραφτ δίπλα σε συγγραφείς όπως ο Πόε ή ο Στόκερ, όλοι συμφωνούν ότι κατάφερε να ανανεώσει το παρακμάζον είδος της φανταστικής λογοτεχνίας, εντάσσοντάς το σε νέες βάσεις και πρότυπα και ανατρέποντας ως ένα βαθμό το χαρακτηρισμό του είδους ως «παραλογοτεχνίας». Aκριβώς αυτό το γεγονός αποδεικνύει το μεγάλο κενό για το χώρο από την απώλεια εκείνου του μοναδικού ποιητή και «πατέρα» ενός παραγνωρισμένου είδους: της Σκοτεινής Φαντασίας. Σελίδα από το “The Colour out of Space” του Λάβκραφτ, όπως εμφανίστηκε το 1927 στο περιοδικό “Amazing Stories”.