Fantastic! 1

Fantastic! 151 ίδιο το γεωτρύπανο προχωρούσε μέρα και νύχτα όλο και πιο βαθιά μέσα στο φλοιό του Άρη, αλλά σταμα- τούσε συχνά για να αλλαχτούν τα κινητά μέρη, καθώς το έδαφος ήταν κατάξερο. O Mανουέ έμαθε ότι, σύμφωνα με τις προβλέψεις των γεωλόγων, περίπου στα πέντε χιλιόμετρα υπήρ- χε ένας θύλακας με παγωμένο οξείδιο του τριτίου και ότι για αυτόν πήγαινε το γεωτρύπανο. Στο χα- ντάκι που άνοιγε ο ίδιος μαζί με τους άλλους θα έπε- φταν τα θεμέλια ενός σταθμού ελέγχου. Δούλευε τό- σο σκληρά, που δεν του έμενε καιρός για περιέργεια. O Άρης ήταν σκέτος εφιάλτης, ένας κόσμος μουντός, χωρίς γυναίκες, παγερός, ανυστερόβουλα κακός. Δίπλα του την ώρα της δουλειάς είχε έναν Θιβετιανό με μάτια σαν κορόμηλα και με το παρατσούκλι «Tζι», που στην καλύτερη περίπτωση μιλούσε την παν- γλώσσα απλώς αδέξια. Mε το φτυάρι στο χέρι, έστεκε δυο δρασκελιές πιο πίσω από τον Nάντι, μάζευε τα χώματα και μουρμούριζε ένα μονότονο ψαλμό στη γλώσσα του. O Mανουέ σπάνια άκουγε να μιλάνε τη δική του γλώσσα και ήταν κάτι που του έλειπε. Yπήρχε βέβαια κάποιος που μι- λούσε τα ισπανικά της εποχής – ένας από τους μηχανικούς, ένας ψηλομύτης Xιλιανός, αλλά όχι με ανθρώπους όπως ο Mανουέ Nά- ντι. Aπό τους άλλους εργάτες οι πιο πολλοί χρησιμοποιούσαν είτε την πανγλώσσα είτε τη βασική αγ- γλική. O ίδιος τις μιλούσε και τις δύο, αλλά το ’χε καημό να ακούσει τη γλώσσα του λαού του. Aκόμα κι όταν δοκίμαζε να μιλήσει με τον Tζι, το πολιτισμικό χάσμα ήταν τόσο μεγάλο, ώστε δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν σε ικανο- ποιητικό βαθμό. Tα περουβιανά ανέκδοτα δεν ήταν αστεία στα αυτιά του Θιβετιανού, παρ’ όλο που ο Tζι είχε πέσει χάμω από τα γέλια, όταν ο Mανουέ κόντε- ψε να λιώσει το πόδι του με μιαν άτσαλη κασμαδιά. Δε βρήκε ανθρώπους με τους οποίους θα μπορούσε να συνδεθεί στενά. Eπιστάτης του ήταν κάποιος Φέγκελι από τη Nότια Γερμανία, με στενά μάτια και πορτοκαλιά φρύδια, τις πιο πολλές φορές μισομεθυσμένος, που το ’χε σκοπό του να διατηρήσει ακμαία τα πνευμόνια του γκαρίζοντας όλη την ώρα στο συνεργείο του. Kρεα- τωμένος, ροδαλός άντρας, σεργιανούσε αθόρυβα στο χείλος της τάφρου και κοντοστεκόταν για να κοιτάξει παγερά κάθε ζευγάρι σκαφτιάδων που, αν τολμούσαν να σηκώσουν το βλέμμα τους, η τιμωρία τους για τη στιγμιαία παύση ήταν ένα μαστίγωμα από λαρυγγι- κούς φθόγγους. Όταν ήθελε να μιλήσει σε κάποιον σκαφτιά, τον καλούσε να σταματήσει κλοτσώντας το χώμα δίπλα στα πόδια του εργάτη για να πέσει πάλι στο χαντάκι, σαν μικρή κατολίσθηση. O Mανουέ έμαθε για το χαρακτήρα του Φέγκελι προτού κλείσει μήνα στο συνεργείο. Tα σωληνάκια του οξυγονωτήρα τού είχαν γίνει σχεδόν ανυπόφορα. Tο δέρμα, καθώς προσπαθούσε να κλείσει καλά γύρω από το πλαστικό, άρχιζε να φτιάχνει ένα σφιχτό «κο- λάρο» εκεί όπου τα σωληνάκια χώνονταν στη σάρκα, αλλά τεντωνόταν με κάθε κίνηση του σώματός του και τον έκανε να καίγεται από τις σουβλιές. Ξαφνικά τον έπιασε αδιαθεσία. Zαλισμένος, τρίκλισε γέρνοντας στο τοίχωμα του χαντακιού, άφησε τον κασμά να του πέσει από το χέρι και ταλαντεύτηκε, αλλά έβαλε τα δυνατά του και δε σωριάστηκε στο χώμα. O πόνος και η ναυτία τον έκαναν να παραπαίει, ενώ ο Tζι τον κοι- τούσε και χαχάνιζε ηλίθια. «Xόι!» γκάριξε ο Φέγκελι από την άλλη άκρη του πηγαδιού. «Γιατί τον άφησες τον κασμά σου; Eσένα εκεί λέω! Πιάσ’ τον αμέσως!» Mες στη ζάλη του ο Mα- νουέ έσκυψε να ξαναπάρει το εργαλείο, είδε μαύρα μπαλώματα να κολυμπάνε προς το μέρος του και, αδύναμα, έγειρε προς τα πίσω λαχανιασμένος. Tο βασανιστικό κέντρισμα από τις βαλβίδες ήταν μια φο- ρητή κόλαση, που τον ακολουθούσε παντού. Ένιωσε μια τρομερή επιθυμία να τις ξηλώσει από τη σάρκα του, αλλά συγκρατήθηκε με δυσκολία: ο θάνατός του από αιμορραγία θα ήταν ζήτημα λεπτών, αν έστω η μία χαλάρωνε κάπως. Mε βαριά βήματα ο Φέγκελι πλησίασε στο σωρό από φρεσκοσκαμμένο χώμα και στάθηκε πάνω από τον Mανουέ, που είχε διπλωθεί στα δύο μέσα στο χαντάκι. Tον κοίταξε για μια στιγμή με έντονο βλέμμα και ύστερα με τη βαριά μπότα του τον σκούντηξε στο σβέρκο. «Στη δουλειά!» O Mανουέ σήκωσε το βλέμμα του και κούνησε τα χείλη χωρίς να βγάλει ήχο. Στο αδύναμο φως του ήλιου το μέτωπό του φάνηκε να γυαλίζει από ιδρώτα, παρ’ όλο που η θερμοκρασία ήταν πολύ κάτω από το μηδέν. «Πιάσ’ τον κασμά σου κι αρχίνα να δουλεύεις.» «Δεν μπορώ» έκανε μασημένα ο Mανουέ. «Oι σωλή- νες – πονάω.» O Φέγκελι μουρμούρισε μια γκρινιάρικη βρισιά και με ένα πήδημα βρέθηκε μέσα στο χαντάκι, δίπλα του. «Ξεκούμπωσε το μπουφάν σου» διέταξε. Υπακούγοντας, ο Mανουέ ψαχούλεψε αδύναμα για να βρει το φερμουάρ, αλλά ο επιστάτης τού τίναξε πέρα το χέρι και του το κατέβασε αυτός με δύναμη. Άγαρμπα ξεκούμπωσε και το πουκάμισο του Περου- βιανού, αφήνοντας έκθετο στην παγωνιά το γυμνό, καστανόχρωμο στήθος του. «Mην τα πειράξεις τα σωληνάκια – σε παρακαλώ!» O Φέγκελι έπιασε το ένα με τα χοντροδάχτυλά του κι έσκυψε να δει από κοντά τον πρησμένο, ροζια- σμένο κόνδυλο του ερεθισμένου δέρματος, που είχε O ι πλαστικές βαλβίδες αερισμού που του είχε ράψει στο στήθος ο χειρουργός τραβιούνταν και ζάρωναν - με κάθε τράνταγμα του κορμιού του του φαινόταν ότι σκίζονταν.